Ramazan-ı Şerifte en zenginden en fakire kadar herkesin nefsi anlar ki:
Kendisi mâlik değil, memluktür; hür değil, abddir.
Emir olunmazsa en âdi ve en rahat şeyi de yapamaz, elini suya uzatamaz diye mevhum rububiyeti kırılır, ubudiyeti takınır, hakikî vazifesi olan şükre girer.
